تجهیزات مختلفی که در شبکه‌های رایانه‌ای به کار گرفته می‌شوند برخی بی‌سیم و برخی کابلی هستند. کابل‌ها از رایج‌ترین رسانه‌هایی هستند که تجهیزات شبکه را به هم متصل می‌کنند تا مسیری برای تبادل داده ایجاد کنند. کابل‌های شبکه انواع مختلفی دارند و هر نوع کابل بسته به ویژگی‌هایش محدودیت‌هایی دارد. یکی از محدودیت‌ها حداکثر طول کابل است. اگر طول کابل‌های شبکه بیش از حد استاندارد یا توصیه شده باشد، ممکن است مشکلاتی در شبکه بروز یابد.
طول کابل بر کارایی آن در شبکه تأثیر دارد. اگر طول کابل شبکه از حد توصیه شده فراتر رود، معمولاً مشکلات مختلفی در شبکه ایجاد می‌شود. مثلاً حداکثر طول توصیه شده برای کابل هم‌محور یا اصطلاحاً کوآکسیال 10BASE5 حدود 500 متر اما برای کابل هم‌محور 10BASE2 حدود 180 متر است.
انجمن‌ها یا سازمان‌های خاصی بسته به عواملی که بر شبکه یا اجزای آن تأثیر دارند، برای کابل‌های مختلف شبکه محدودیت طولی مشخصی تعیین یا توصیه می‌کنند. در ادامه توضیح داده خواهد شد که اگر این حدود استاندارد رعایت نشوند و حداکثر طول کابل شبکه از حد تعیین شده بیشتر باشد، در عملکرد کابل و شبکه چه مشکلاتی ممکن است رخ دهد.
کابل‌های بیش از حد طولانی موجب چه مشکلاتی می‌شوند؟
استفاده از کابل‌هایی که طول آن‌ها بیش از حد استاندارد یا توصیه شده است، ممکن است در موارد مختلفی اثر نامطلوب داشته باشد، از جمله:
کیفیت سیگنال: هرچه طول کابل شبکه بیشتر باشد، مقاومت الکتریکی آن نیز بیشتر خواهد بود. لذا با افزایش بیش از حد طول کابل و نتیجتاً افزایش مقاومت الکتریکی آن، کیفیت سیگنال کاهش می‌یابد.
سرعت تبادل داده: سرعت تبادل داده با طول کابل شبکه کابل نسبت عکس دارد. لذا اگر طول کابل بیش از حد استاندارد باشد، سرعت تبادل داده کاهش چشمگیری می‌یابد. البته کوتاه بودن زیاده از حد کابل نیز احتمال تداخل سیگنال‌ها در شبکه را افزایش می‌دهد.
از دست رفتن داده‌ها: استفاده از کابلی که بیش از حد طولانی است، ممکن است به از دست رفتن داده‌ها (data loss) منجر شود. اگر سربرگ یا اصطلاحاً هدر داده‌ها از دست برود، فرایند تبادل نیز مختل می‌شود.
تضعیف سیگنال: کاهش قدرت سیگنال را اصطلاحاً تضعیف سیگنال (attenuation) می‌گویند. کابلی که بیش از اندازه طولانی است، ممکن است دامنه موج سیگنال داده ارسالی را کاهش دهد.
تأخیر: کابل‌هایی که طولانی‌ترند، شبکه را دچار تأخیر (latency) می‌کنند و بر عملکرد کل شبکه تأثیر نامطلوب می‌نهند. در این صورت کل شبکه بسیار کند می‌شود.
پروتکل‌ها: طول بیش از حد کابل بر عملکرد پروتکل‌ها نیز اثر نامطلوب دارد. برخی از پروتکل‌های شبکه بسیار نسبت به زمان حساس هستند (مثلاً برای انجام برخی امور، مهلت مشخصی تعیین می‌کنند)؛ لذا بروز تأخیر در شبکه عملکرد آن‌ها را مختل می‌کند.
نویز: با افزایش بیش از حد طول کابل، احتمال بروز نویز در سیگنال‌های داده نیز افزایش می‌یابد. کابل‌های بلندتر، بیشتر مستعد پذیرش نویز هستند.
عیب‌یابی: وقتی شبکه دچار نقص یا مشکل می‌شود، باید آن را عیب‌یابی کرد، یعنی باید علت بروز نقص یا مشکل را یافت تا بتوان آن را رفع کرد. عیب‌یابی مشکلات در کابل‌هایی که بیش از حد طولانی هستند، سخت‌تر است.
هزینه نصب: با خرید کابل‌هایی که طول آن‌ها بیش از حد استاندارد است، هزینه شبکه نیز بیهوده افزایش می‌یابد.
اعتمادپذیری و نگهداشت‌پذیری: با افزایش بی‌ضابطه طول کابل اعتمادپذیری (reliability) شبکه کاهش می‌یابد. کابل‌هایی که بیش از حد بلند هستند، بیشتر مستعد ترک‌ها و آسیب‌های فیزیکی هستند. ضمناً نگهداری یا اصطلاحاً نگهداشت‌پذیری (maintainability) کابل‌هایی چنین بلند، سخت‌تر است.
جمع‌بندی
کابل‌هایی که در شبکه‌های رایانه‌ای به کار گرفته می‌شوند، ویژگی‌ها و محدودیت‌های مختلفی دارند. یکی از محدودیت‌ها، طول کابل شبکه آن است. اگر طول کابل شبکه بیش از حد استاندارد یا توصیه شده باشد، ممکن است در عملکرد کابل و شبکه مشکلات مختلفی بروز یابد که کاهش کیفیت سیگنال‌های داده، کاهش سرعت تبادل داده در شبکه، از دست رفتن داده‌ها، تضعیف سیگنال، تأخیر در کار شبکه، اختلال در کار پروتکل‌ها، افزایش نویز، سخت شدن عیب‌یابی، افزایش هزینه، کاهش اعتمادپذیری و سخت شدن نگهداری کابل‌ها از آن جمله است.
منبع:Shabakeh-Mag
