نسبت به دوره‌ای که کارت‌های پانچ پادشاهی می‌کردند، قطعاً کامپیوترها پیشرفت قابل‌توجهی داشته‌اند.
صنعت کامپیوتر از مشکلات مربوط به نوارهای کاست و دوران گذار از فلاپی‌ها به سمت سی‌دی‌های قابل رایت، گذر کرده و در واقع می‌شود گفت که نجات‌یافته است!
امروزه با وجود هارد درایوهای با ظرفیت بالا و رسانه‌های نوری با قابلیت رایت مجدد، وارد عصر جدیدی شده‌ایم.
اما در طول این مدت، در بین انواع تجهیزات ذخیره‌سازی اطلاعات، حافظه رم، همواره سریع‌ترین مورد بوده است. مزیت حافظه رم این است که به‌صورت الکترونیکی به داده‌ها دسترسی دارد، نه به شکل مکانیکی.
البته رم دارای یک مشکل اساسی است و آن مشکل، این است که هر زمان که دستگاه خاموش شود، اطلاعاتی که در خود نگه داشته، از بین می‌رود. همچنین هزینه آن به‌ازای هر بایت بیشتر است.
برای مدتی مدید یکی از اهداف صنعت کامپیوتر، پیداکردن روشی برای ذخیره مداوم و ماندگار بوده تا به لحاظ سرعت و پایداری بیشتر شبیه به رم باشد.
تحولات در حافظه فلش در نهایت منجر به تولید درایوهای حالت جامد (SSD) شد که ظرفیت بالا و مهم‌تر از آن دوام هارد دیسک را بادوام و سرعت حافظه‌های فلش ترکیب کرد.
با این مقدمه، در ادامه نگاهی خواهیم انداخت به نحوه تولد درایو Solid State و سپس به توضیح کامل آن می‌پردازیم.
تاریخچه‌ای کوتاه از این که حافظه SSD چیست؟
با این که اصل‌ونسب درایو Solid State به هارددیسک باز می‌گردد، باید گفت بخشی از این شناسنامه به ابزار ذخیره‌سازی غیرمکانیکی باز می‌گردد. به زبان ساده، برای این که بدانیم حافظه SSD چیست باید با تکنولوژی‌های زیر آشنا شویم.
حافظه‌های فقط خواندنی یا ROM
اسم حافظه فقط خواندنی به تلفن همراه گره خورده است. قبل از اینکه حتی درایو های مکانیکی به شکلی متداول در دسترس باشند، کامپیوتر ها از کد ذخیره شده در یک تراشه ROM که بر روی مادربرد قرار گرفته بود، بوت می‌شدند.
همان‌طور که از نام ROM پیداست، کامپیوترها فقط می‌توانند داده‌ها را از این حافظه بخوانند. کامپیوتر این کار را برای بارگذاری command prompt اولیه که از طریق آن می‌توانید برنامه‌ها را اجرا کنید، انجام می‌دهد. هنگامی که ظرفیت این تراشه ها رشد کرد و بیشتر شد توانستند کل محیط های عملیاتی مانند Workbench آمیگا را در خود جای دهند.
آن‌ها دقیقاً شبیه به اس اس دی نیستند، زیرا قابلیت نوشتن داده را ندارند، اما ایده استفاده از چنین چیزی به منظور اجرا کردن سیستم عامل از روی حافظه غیر مکانیکی استوار است. حتی EEPROM های جدید که شما می‌توانید روی آن‌ها داده رایت کنید، همچنان متفاوت و غیرعادی هستند زیرا نمی توان محتوایشان را در زمان اجرا تغییر داد.
