برای اینکه یک دامنه بتواند به وب‌سایت اشاره کند، ابتدا باید در dns Server اضافه شود. اما کار dns server چیست؟ dns سرور، یک دیتابیس بزرگ شامل مجموعه‌ای از دامین‌ها و IPهای مرتبط است. معمولاً dns سرورهای زیادی در سازمان‌ها و شرکت‌‌های هاستینگ وجود دارد که با یکدیگر در ارتباط هستند.
کار DNS، تبدیل دامنه‌هایی مانند Google.com به IP است. در این روش یافتن رایانه‌ها بر روی شبکه، از طریق IP انجام می‌شود. هر دامنه یک یا چند سرور نام دامنه دارد که درخواست‌هایش را بررسی می‌کند، مسئولیت مدیریت رکوردهای پایگاه‌داده این dns نیز بر عهده فرد، گروه یا یک نرم‌افزار است.
پاسخ‌گویی به این درخواست‌ها نیز باید هم‌زمان با به‌روزرسانی اطلاعات پایگاه‌داده و طبق تغییرات دامنه‌ها و یا بر اساس ثبت دامنه‌های جدید انجام شود؛ بنابراین می‌توان گفت، دی‌ان‌اس، یک بانک اطلاعاتی توزیع شده است.
مراحل کار DNS چیست؟
مرحله ۱. درخواست اطلاعات
ابتدا شما نام دامنه را در مرورگر وب سایت خود وارد می‌کنید، اولین جایی که کامپیوتر شما در آن جستجو می‌کند، حافظه Cache یا حافظه نهان است. این Cache حاوی اطلاعات از آخرین وب سایت‌هایی است که از آن‌ها بازدید کرده‌اید. اگر سیستم شما نتواند پاسخ خود را در کش محلی پیدا کند، یک جستجوی DNS برای یافتن جواب اجرا می‌شود. دی ان اس، در اینجا مانند یک واسطه عمل می‌کند.
مرحله ۲. پرسش از سرورهای DNS بازگشتی
درصورتی‌که اطلاعات در حافظه محلی ذخیره نشده باشد، کامپیوتر شما سرورهای dns بازگشتی را جستجو می‌کند. آن‌ها به‌جای شما جستجوی دی‌ان‌اس، را انجام می‌دهند. سرورهای پاسخ‌دهنده دارای حافظه کش مخصوص به خود هستند؛ بنابراین فرایند جستجو در اینجا به پایان می‌رسد و اطلاعات به کاربر بازگردانده می‌شود.
مرحله ۳. پرسش از سرورهای نام اصلی
اگر سرورها نتوانند پاسخ شما را پیدا کنند، سرورهای نام اصلی را جستجو می‌کنند. Name Server (سرور نام) به سؤالات (Query) در مورد نام دامنه پاسخ می‌دهد. البته باید به این نکته توجه کرد که سرورهای نام اصلی، پاسخ سؤالات را نمی‌دانند اما می‌توانند جستجو را به سمت کسی هدایت کنند که می‌داند کجا می‌توان جواب سؤالات را پیدا کرد.
مرحله ۴. پرسش از سرورهای نام TLD
سرورهای TLD به قسمت اول درخواست ما نگاه می‌کنند. آن‌ها از سمت راست دامنه به سمت چپ شروع به خواندن کرده و جستجوی ما را به سمت سرورهای نام پسوند دامنه سطح اول (TLD) هدایت می‌کنند.
هر دامنه سطح اول (TLD) مانند Com. ، .org و us. مجموعه‌ای از سرورهای نام مخصوص به خود را دارند که مانند یک مسئول پذیرش برای هر TLD عمل می‌کند. هرچند که این سرورها اطلاعات موردنیاز ما را ندارند، اما به طور مستقیم ما را به سرورهای حاوی اطلاعات ارجاع می‌دهند.
مرحله ۵. پرسش از سرورهای DNS معتبر
سرورهای نام TLD بخش بعدی درخواست ما را نگاه می‌کنند و جستجوی ما را به طور مستقیم به سرورهای نام مربوط به این دامنه خاص هدایت می‌کنند. این سرورها در مورد اطلاعات هر دامنه خاص مسئول هستند و در رکوردهای DNS ذخیره می‌شوند.
سرورهای معتبر DNS، سوابق مربوط به نام دامنه لازم برای وضوح دی‌ان‌اس، را نگه می‌دارند. این سوابق معمولاً در یک پرونده توسط مالک دامنه یا یک مدیر فنی نگهداری می‌شود.
مرحله ۶. بازیابی رکورد Record Retrieval
Name Server های پاسخ‌دهنده، A Record مربوط به دامنه را از سرورهای نام معتبر می‌پرسند و این رکورد را در حافظه Cache (کش) محلی ذخیره می‌کنند. اگر شخصی رکوردهاست این سایت را درخواست کند، سرورهای نام بازگشتی پاسخ او را دارند و دیگر نیازی به اجرای فرایند جستجو نیست.
همه رکوردها دارای مقداری به نام time-to-live یا TTL هستند که مانند تاریخ انقضا عمل می‌کند. پس از مدتی سرورهای نام بازگشتی باید نسخه جدیدی از این رکوردها را درخواست کنند تا مطمئن شوند تاریخ مصرف آن‌ها تمام نشده.
مرحله ۷. دریافت پاسخ
سرور بازگشتی، A Record را درحالی‌که پاسخ در آن قرار دارد، به کامپیوتر شما بازمی‌گرداند. کامپیوتر شما رکورد خود را در حافظه کش ذخیره می‌کند و آدرس IP را از رکورد می‌خواند. سپس این اطلاعات را به مرورگر منتقل می‌کند. در ادامه مرورگر یک اتصال به وب سرور ایجاد کرده و شروع به دریافت اطلاعات وب‌سایت می‌کند. به‌این‌ترتیب این فرایند به پایان می‌رسد.
