به طور خلاصه استفاده از سخت‌افزار و منابع سخت‌افزاری شامل حافظه، پردازنده، دیسک، کارت شبکه و… در یک سیستم کامپیوتری برای راه‌اندازی و استفاده (میزبانی) بیش از یک سیستم‌عامل به‌صورت هم‌زمان را مجازی سازی می‌نامیم.
با این تعریف سیستم‌هایی که داری بوت دو یا چندگانه هستند و در هنگام بوت شدن یک سیستم‌عامل انتخاب شده و کنترل سخت‌افزار را بر عهده می‌گیرد در حیطه مجازی‌سازی قرار نمی‌گیرند.
مجازی سازیبه‌طورکلی به دو روش انجام می‌شود:
Type1نوع یک و حرفه‌ای آن اصطلاحاً به آن baremetal hypervisor نیز می‌گویند، شامل استفاده از یک سیستم‌عامل مخصوص مجازی‌سازی در سرور فیزیکی (Host) و در اختیار گرفتن منابع اصلی مثل رم، پردازنده و دیسک در سیستم میزبان و واگذاری و مدیریت منابع بین سیستم‌عامل‌هایی که به‌عنوان مهمان (Guest) نصب می‌شوند، در این نوع مجازی‌سازی به سیستم‌عامل میزبان که وظیفه کنترل و تقسیم I/O و منابع اصلی سرور بین سیستم‌عامل‌ها را دارد هایپروایزر (هایپرویزور hypervisor) گویند.
Type2 یا نوع دوم جنبه آزمایشگاهی و کاربردهای خانگی دارد. در این نوع مجازی‌سازی یک نرم‌افزار که نصب و کاربرد بسیار آسانی دارد با چند مرحله next در سیستم‌عامل ما نصب می‌شود و مثل هر برنامه کاربردی دیگر یا Application در سیستم‌عامل اولیه نصب می‌شود و امکان ایجاد ماشین مجازی یا سیستم‌عامل دیگری در لپ‌تاپ و کامپیوتر شخصی را به ما می‌دهد. از جمله معروف‌ترین نمونه‌های این نوع می‌توان به VMWare Workstation و Virtual Box اشاره نمود.
ماشین‌های مجازی نوع یک خود به دو نوع تقسیم می‌شوند. هایپروایزرهایی که اجازه استفاده از منابع بین سیستم‌عامل‌های میهمان به‌صورت اشتراکی می‌دهند مثل OpenVZ و دسته دیگر هایپرویزورهایی که به هر سیستم‌عامل مهمان مقدار مشخص شده منابع سخت‌افزاری را واگذار می‌کنند و در صورت پر شدن منابع هر میهمان، میهمان دیگری دچار مشکل نمی‌شود.
این نوع مجازی در اجاره سرورهای مجازی VPS – VDS برای اجاره کنده بسیار اهمیت دارد؛ زیرا مطمئن خواهد بود مقدار حافظه یا پردازنده موردنظر کاملاً اختصاصی است. از جمله هایپرویزورهایی که از این دسته هستند vmWare ESXi ، Ms HyperV و Cytrix Xen می‌باشند.
