مسیریابی یا routing به فرایند یافتن بهترین مسیر برای انتقال ترافیک بین دو آدرس ‘گفته می‌شود. routing به روش های مختلفی انجام می‌شود.
روش‌های مختلف مسیریابی
یک نوع از روش‌هایی که یک‌روتر می‌تواند بین دو subnet مسیریابی را انجام دهد این است که روتر به هر دو subnet متصل باشد. به این روش مسیریابی connected route می‌گویند.
در روش دیگر، زمانی که مسیر مستقیم موجود نیست دروازه خروجی برای رنجی مشخص در جدول روتینگ به‌صورت دستی (static) مشخص شده باشد.
روش سوم استفاده از پروتکل های روتینگ و یا Dynamic Routes میباشد. Dynamic routing protocols نرم افزارهایی هستند که بروی روتر نصب شده و غیر فعالند و برای استفاده از آنها بایستی آنها را فعال کنیم.
کار اصلی روتر مسیریابی و جداسازی broadcast domainهای از یکدیگر است به همین دلیل در شرایط معمول، یک‌روتر بروی دو interface متفاوتش نمی‌تواند IP از رنج آدرس یکسان داشته باشد.
ازآنجایی‌که در مسیریابی دائماً با محاسبات IP سروکار داریم پیش از باز کردن بحث مسیریابی محاسبات IP را بررسی می‌کنیم.
ایجاد جدول routing پس از تنظیم IP
وقتی به یک کارت شبکه آدرس می‌دهیم، سیستم به صورت پیش فرض خصلتی را به نام routing ایجاد میکند. زمانی که IP مقصد با IP مبدا در یک subnet باشد از مسیری به نام connected route استفاده میکند و gateway آن نیز interface ای است که IP بروی آن تنظیم شده است.
(مایکروسافت اسم gateway خود را که در محدوده ی خود کارت شبکه اش میباشد را on-link گذاشته و این در حالیست که سیسکو از اسم routeهای connected ویا connected route استفاده میکند.
تمام سیستم‌هایی که روی آنها IP تنظیم می‌شود دارای جدولی به نام Routing Table هستند. برای دیدن این جدول بروی سیستم‌های مایکروسافتی با دستور route print می‌توان routeهای موجود را مشاهده کرد.
اگر کاربری بخواهد ارتباطی با مقصد برقرار کند درصورتی‌که مقصد در همان subnet باشد از طریق سوئیچ و connected route به مقصد متصل می‌شود و ترافیک سمت روتر نخواهد رفت.
درصورتی‌که مقصد در same subnet نباشد کاربر به routing table خود رجوع خواهد کرد در صورت وجود مسیر ترافیک برای gateway مشخص شده ارسال خواهد شد.
در صورت عدم وجود مسیر خاص اگر default gateway تعریف شده باشد، تمام ترافیک‌های تعریف نشده از مسیر default gateway برای انتقال ارسال می‌شود.
نحوه برقراری ارتباط با مقصدی خارج از subnet
سیستم مبدأ برای برقراری ارتباط با خارج از subnet خود به routing table اش مراجعه میکند و از آن جدول IP دستگاه gateway که بایستی در رنج خودش باشد را به دست می‌آورد. سپس پس از arp discovery به‌منظور ارتباط با router، ترافیک را به سمت gateway ارسال میکند. روتر پس از دریافت اطلاعات مبدأ، MAC داخل پکت را حذف و MAC خود را قرار داده و ترافیک را برای مقصد ارسال میکند. تعویض MAC روتر با آدرس لایه 2 مبدا را ARP Proxy می نامند.
