همه میزبان‌ها در توپولوژی ستاره‌ای به یک دستگاه مرکزی وصل می‌شوند که به نام دستگاه هاب نامیده می‌شود و از اتصال نقطه‌به‌نقطه استفاده می‌کند. این بدان معنی است که یک اتصال نقطه‌به‌نقطه بین میزبان‌ها و هاب برقرار است. دستگاه هاب می‌تواند به شکل‌های زیر باشد:
- لایه 1 – دستگاهی مانند هاب یا تکرارکننده (repeater)
- لایه 2 – دستگاهی مانند سوئیچ یا پل (bridge)
- لایه 3 – دستگاهی مانند روتر یا گیت‌وی (gateway)
در این جا نیز مانند توپولوژی باس، هاب به‌عنوان یک نقطه منفرد شکست (single point of failure) عمل می‌کند. اگر هاب از کار بیفتد، اتصال همه میزبان‌ها به میزبان‌های دیگر قطع می‌شود.
هر ارتباطی بین میزبان‌ها تنها از طریق هاب صورت می‌پذیرد. توپولوژی ستاره‌ای هزینه‌ای به‌اندازه اتصال به یک میزبان دیگر دارد و تنها یک کابل برای پیکربندی موردنیاز است که باعث می‌شود پیاده‌سازی آن آسان باشد.
