همان‌گونه که بیشتر نیز اشاره گردید، برای اتصال دو شبکه با Network Addressهای متفاوت به یکدیگر، از دستگاهی به نام Router استفاده می‌شود. همچنین هنگامی که می‌خواهیم یک شبکه LAN را به اینترنت (WAN) متصل نماییم نیز به همین صورت عمل می‌کنیم و برای این اتصال از Router استفاده می‌نماییم. در این حالت، دو شبکه خواهیم داشت:
- Private Network (شبکه خصوصی)
- Public Network (شبکه عمومی)
Private Network
شبکه Private یا همان شبکۀ خصوصی، به محدودۀ داخلی یک شبکه LAN در یک سازمان گفته می‌شود و کامپیوترهای سازمان مربوطه درون آن قرار می‌گیرد.
شبکۀ Public یا همان شبکۀ عمومی، به شبکۀ WAN گفته می‌شود و تمامی شبکه‌های Private توسط Router به آن متصل می‌گردند؛ به دلیل آنکه تعداد بی‌شمار Router در شبکه WAN وجود دارد و در حقیقت تشکیل شده است از ابری از Router ها، آن را به‌صورت یک ابر نشان می‌دهند که همان Internet است.
به هنگام اتصال یک شبکۀ LAN به شبکۀ Public (اینترنت)، یک کارت شبکۀ Router در شبکۀ Private و کارت شبکه دیگر آن در شبکه Public قرار خواهد گرفت. در واقع، آن کارت شبکه‌ای از Router که در شبکۀ Private واقع شده همان Default Gateway کامپیوترهای شبکۀ Private محسوب می‌شود و آن کارت شبکه دیگر Router که در شبکۀ Public قرار گرفته، همان External NIC آن Router است در چنین شرایطی Router که در شبکه Public قرار گرفته، همان External NIC آن Router است. در چنین شرایطی Router بر روی حالت NAT پیکربندی می‌شود. زیرا در این حالت اگر کامپیوتری از درون شبکۀ Public (اینترنت) ارتباط برقرار نماید، کامپیوتر موردنظر در شبکۀ public با IP Address کارت شبکۀ بیرونی Router شناخته می‌شود.
مثال:
در این سناریو اگر کامپیوتر PC1 بخواهد به Internet Server پکت ارسال نماید، ابتدا Packet باید از طریق Default NIC از Router عبور نماید و در این عبور، عملیات NAT انجام خواهد شد. بدین صورت که Router، آدرس فرستنده را در Packet به دست Internet Server خواهد رسید که Source IP Address آن آدرس:107.108.19.37 می باشد. این ساختار در تمامی کامپیوتر های شبکۀ داخلی بخواهند به مقصدی در شبکۀ Public یک ارسال نمایند، Packet مورد نظر دارای Source IP Address معادل با آدرس External NIC راوتر آن شبکه خواهد بود.
