اترنت نحوه عملکرد شبکه در لایه اول و دوم مدل مرجع OSI را توضیح می‌دهد. لایه اول، لایه فیزیکی (Physical layer) است که تبادل داده در رسانه‌های فیزیکی مختلف (کابل‌ها و فیبر نوری) را برعهده دارد.
مواردی مانند نوع کابل‌ها و کانکتورها، نوع سیگنال‌های ارسالی (الکتریکی یا نوری) و نوع دستگاه‌های مبدا و مقصد در شبکه در این لایه تعیین می‌شود.
لایه دوم، لایه پیوند داده (Data Link Layer) است که آماده‌سازی بسته‌های داده جهت ارسال و نیز هدایت جریان داده‌ها در رسانه فیزیکی (کابل یا فیبرنوری) را به‌عهده دارد. در ادامه بررسی خواهدشد که فناوری اترنت ویژگی‌های شبکه در لایه فیزیکی و لایه پیوند داده را چگونه تشریح می‌کند.
این مقاله به مواردی همچون نوع کابل‌های شبکه اترنت اعم از UTP و فیبر نوری، ارتباط دوطرفه در شبکه اترنت، آدرس مک و بخش‌های مختلف فریم اترنت می‌پردازد.
اترنت (Ethernet) نه یک پروتکل بلکه مجموعه‌ای از استانداردهای مختلف است که با عنوان مجموعه استانداردهای 802.3 شناخته می‌شوند. اترنت به‌رغم قدیمی بودنش هنوز هم پرکاربردترین فناوری برای ایجاد شبکه‌های محلی است.
استانداردهای اترنت تاکنون نسخه‌های گوناگونی داشته‌اند و سرعت اترنت طی سال‌ها از 10 مگابیت‌برثانیه تا 100 گیگابیت‌برثانیه افزایش یافته است. شماری از رایج‌ترین نسخه‌های اترنت و سرعت هر کدام‌شان در جدول 1 ذکر شده است.
پهنای باند | نام رایج | نام غیررسمی | عنوان استاندارد | نوع کابل |
10 مگابیت‌برثانیه | Ethernet | 10BASE-T | 802.3 | UTP تا 100 متر |
100 مگابیت‌برثانیه | Fast Ethernet | 100BASE-T | 802.3u | UTP تا 100 متر |
1000 مگابیت‌برثانیه | Gigabit Ethernet | 1000BASE-LX | 802.3z | فیبر نوری تا 5000 متر |
1000 مگابیت‌برثانیه | Gigabit Ethernet | 1000BASE-T | 802.3ab | UTP تا 100 متر |
10 گیگابیت‌برثانیه | 10 Gigabit Ethernet | 10GBASE-T | 802.3an | UTP تا 100 متر |
